< صفحة فارغة > [ مقصد دوّم در مواقيت احرام است ] < / صفحة فارغة > مقصد دوّم در مواقيت احرام است بدان كه محل احرام [ بستن - ش ] - كه آن را ميقات مىگويند - مختلف مىشود به اختلاف طرقى كه مكلَّف عبور از آنها مىكند و به مكَّه مىرود ، پس كسى كه راه او از مدينه منوّره باشد ميقات او « مسجد شجره » است ، و آن را « ذو الحليفه » مىگويند ، و جايز است از براى او در وقت ضرورت تأخير احرام تا ميقات اهل شام .
و كسى كه از راه عراق و نجد برود ميقات او « وادى عقيق » است ، اوائل آن را « مسلخ » مىگويند ، و اواسط آن را « غمرة » ، و اواخر آن را « ذات عرق » مىگويند كه احرامگاه عامّه است . و افضل احرام از مسلخ است اگر به طور يقين معلوم شود ، و الَّا تأخير احوط است تا يقين [ حاصل - ش ] كند كه در وادى عقيق رسيده است ، و احوط آن است كه تأخير نكند تا به « ذات عرق » ، بلكه بعضى از علماء ما [9] جائز نمىدانند تأخير را ، و اگر تقيّه اقتضا كند تأخير را تا به « ذات عرق » ، پيش از رسيدن به آنجا نيّت احرام كند و تلبيه را به اخفات گويد و رخت خود را در نياورد ، و اگر ممكن شود در بياورد در مخفى و جامه احرام [ را - ش ] مىپوشد و باز آن را در مىآورد و رخت خود را مىپوشد و به جهت آن فديه مىدهد چنان چه خواهد آمد ، و جامه احرام نپوشد تا به « ذات عرق » رسد آن وقت جامه احرام [ را - ش ] بپوشد و اظهار كند كه حالا ( الحال - خ ل ) محرم مىشوم .
و كسى كه راه او از طايف باشد ميقات او « قرن المنازل » است .
و كسى كه از راه يمن برود ميقات او « يلملم » است كه اسم كوهى است .

[9] المقنع : 217 ، النهاية : 210 .

27