فروختن چيزهاى ضرورى زندگى مانند منزل مناسب شأن و رختهاى كه براى زينت و آبرو دارد ، و اثاث منزل ، و ابزار كار كه براى زندگى به آنها احتياج دارد و مانند آنها مثل كتاب نسبت به اهل علم كه براى تحصيلاتش لازم است واجب نيست و خلاصه آنچه در زندگى انسان مورد حاجت است و صرفش در راه حج سبب بيچارگى و مشقت شود ، فروشش واجب نيست . بلى اگر آنها بيشتر از حاجتش باشد واجب است مازاد را براى هزينه حج بفروشد ، بلكه كسى كه داراى منزلى است كه مثلا دويست هزار تومان مىارزد و مى تواند آن را فروخته و منزل ديگرى به كمتر خريدارى نموده و بدون مشقت در آن زندگى كند ، و تفاوت دو قيمت وافى به هزينه حج و هزينه زندگى زن و بچه وى باشد ، لازم اين عمل را انجام داده و به حج برود .
مسأله 23 - هر گاه انسان مالى داشته باشد كه به جهت احتياج به آن فروشش براى حج واجب نبوده ، بعدا از آن مستغنى شده و ديگر حاجتى به آن ندارد ، واجب است آن را فروخته و حج نمايد . مثلا خانمى كه داراى زينت و

22