( مسأله 194 ) : هر گاه نذر كند كه اگر پسرش از مسافرت بيايد حج انجام دهد و پيش از آمدن پسرش فوت نمايد قضاء واجب نيست .
( مسأله 195 ) : اگر نذر كند كه در سال معينى حج بجا آورده و يا به زيارت يكى از مشاهد مشرفه برود واجب است يكى از آن دو را ( به صورت تخيير ) انجام دهد وا گر در حالي كه تمكن داشت پيش از عمل به نذر خود ، فوت كند احتياط آنست كه قضا شود و اگر اجرت آن دو متفاوت بأشد بايد آن كه اجرتش كمتر است عمل شود مگر أين كه ورثه بر آن كه اجرتش بيشتر است توافق نمايند .
( مسأله 196 ) : هر گاه در حال عدم استطاعت نذر كند مقدار معينى پول به فقير بدهد و سپس پولى بدست آيد كه با آن پول ، مستطيع گردد و اگر بخواهد به نذرش عمل كند از استطاعت خارج خواهد شد در أين صورت بايد حجة الاسلام را بجا آورد .
( مسأله 197 ) : اگر كسى فوت نمايد و در ذمه أو دو حج ( حجة الاسلام و نذرى ) بأشد بايد دو حج از طرف أو بجاى آورند و اگر وافى به دو حج نباشد بايد حجة الاسلام را قضا كنند .
( مسأله 198 ) : هر گاه ورثه بدانند كه در ذمه ميت حجى هست ولى ندانند حجة الاسلام يا حج نذرى است در أين صورت قضاى آن بدون تعيين نوع حج ، واجب مىباشد .
ولى اگر ندانند حج به سبب نذر يا يمين واجب شده ، قضا و كفاره هر دو لازم است .
( مسأله 199 ) : اگر كسى نذر نمايد كه در سال معينى كسى را به حج بفرستد ، و با تمكن ، و قدرت ، مخالفت نمايد كفاره ، و قضاء هر دو لازم است .

48