مسأله 1 - واجب است بر كسى كه حج تمتع بجا مىآورد ذبح يك هدى ، يعنى يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند ، و شتر افضل است و پس از آن گاو بهتر است .
مسأله 2 - كفايت نمىكند براى چند نفر به شركت ، يك هدى در حال اختيار بلكه در حال ضرورت نيز محل اشكال است ، و احتياط واجب جمع بين شركت در ذبح و روزه است كه ذكر مىشود .
مسأله 3 - ساير حيوانات غير از سه حيوان مذكور كافي نيست .
مسأله 4 - در هدى چند چيز معتبر است و بايد مراعات شود :
اول - آن كه اگر شتر باشد سن آن كمتر از پنج سال نباشد و داخل در شش سال شده باشد ، و اگر گاو است بنابر احتياط واجب كمتر از دو سال نباشد و داخل در سه سال شده باشد ، و همچنين در " بز " كمتر از سن گاو نباشد ، و در ميش به احتياط واجب كمتر از يك سال نباشد و داخل در سال دوم شده باشد .
دوم - بايد صحيح باشد پس حيوان مريض كافى نيست حتى مثل كچلى بنابر احتياط .
سوم - بايد خيلى پير نباشد .
چهارم - بايد تام الاجزاء باشد ، و ناقص كافى نيست . پس اگر واضح باشد كورى يا لنگى آن بنابر اقوى كافى نيست ، و اگر واضح نباشد به احتياط واجب كافى نيست و احتياط واجب آنست كه چشمش سفيد نشده باشد و بايد گوش بريده و دوم بريده و شاخ داخل آن شكسته يا بريده نباشد .
پنجم - بايد لاغر نباشد ، و اگر در گرده او پيه باشد كافى است ، و احتياط آن است كه آن را در عرف لاغر نگويند .
ششم - بايد " خصى " نباشد ، يعنى بايد خصيتين آن را بيرون نياورده باشند .
هفتم - بايد بيضه آن را نكوبيده باشند به احتياط واجب .
هشتم - بايد در اصل خلقت بى دم نباشد به احتياط واجب ، و اگر گوش يا شاخ در خلقت اصلى نداشته باشد بعيد نيست كفايت ، اگر چه خلاف احتياط است .
نهم - در اصل خلقت بى بيضه نباشد .

207