است كه بعد معلوم شود وضوء يا غسل نداشته و اشكال پيدا مىشود .
مسأله 16 - اگر در اثناء طواف شك كند كه غسل كرده است از جنابت يا حيض يا نفاس يا نه بايد فورا از مسجد الحرام بيرون برود ، پس اگر شوط چهارم را تمام كرده بوده و شك كرده ، بعد از غسل بر گردد و تتمه را بجا آورد ، و الا بعد از غسل اعاده كند طواف را ، و احتياط آن است كه در صورت اول نيز اعاده كند .
مسأله 17 - اگر آب و چيزى كه به آن جايز است تيمم كند موجود نباشد حكم آن حكم غير متمكن از طواف است ، پس با مأيوس بودن از پيدا شدن يكى از آن دو ، بايد نايب بگيرد . و احتياط وجوبى آن است كه اگر جنب و حائض و نفساء نيست خودش نيز طواف كند و چون مستحاضه بدون بجا آوردن غسلهائى كه بر او لازم است مىتواند وارد مسجد الحرام شود و طواف كند ، بنابر اين به احتياطى كه در غير جنب و حائض و نفساء شد بايد عمل كند ، گرچه دخول مسجد الحرام نيز براى او خلاف احتياط استحبابى است .
سوم - طهارت بدن و لباس است از نجاست و در آن چند مسأله است :
مسأله 1 - احتياط واجب آن است كه از نجاساتى كه در نماز عفو شده - مثل خون كمتر از درهم و جامه اى كه با آن نتوان نماز خواند مثل عرقچين و جوراب حتى انگشتر نجس - اجتناب كند .
مسأله 2 - در خون قروح و جروح اگر تطهير آن مشقت داشته باشد لازم نيست تطهير كند .
مسأله 3 - در خون قروح و جروح تا آن اندازه‌اى كه مىشود تطهير كرد و لباس را عوض كرد احتياط واجب آن است كه تطهير كند يا جامه را عوض كند .
مسأله 4 - احتياط آن است كه اگر مىتواند تأخير بيندازد طواف را تا بشود بىمشقت تطهير كرد ، تأخير بيندازد به شرطى كه وقت تنگ نشود .
مسأله 5 - اگر طواف كند و بعد از آن كه از طواف فارغ شد علم پيدا كند به نجاست در حال طواف اظهر آن است كه طوافش صحيح است .

111