بعد از آن كه از عمل فارغ شد و منصرف شد چون بنا گذارى بر اتمام و اعتناء نكردن به شك خالى از اشكال نيست ( 1 ) احتياط آن است كه آن چه احتمال نقص مىدهد اتمام كند ، خصوصا اگر شك در ناقص گذاشتن در اين باشد كه عمدا براى حاجتى ترك كرده است سعى را كه برگردد و اتمام كند كه در اين صورت وجوب اتمام بعيد نيست ( 2 ) ، و اگر شك در زياده دارد و مىداند ناقص نشده اعتناء نكند .
[ 851 ] م - اگر بعد از فارغ شدن از سعى يا از هر دورى شك در درست آوردن آن كند اعتناء نكند و سعيش صحيح است ، و همين طور اگر در بين رفت و آمد شك در صحيح به جا آوردن جزء پيش كند اعتناء نكند .
[ 852 ] م - اگر در مروه شك كند كه هفت دفعه رفت و آمد كرده يا زيادتر مثل اين كه شك كند بين هفت و نه اعتناء نكند ، و اگر قبل از رسيدن به مروه شك كند كه اين دور هفت است يا كمتر ظاهرا سعى او باطل است ، و هم چنين است هر شكى كه به كمتر از هفت تعلق بگيرد ، مثل شك بين يك و سه يا دو و چهار و هكذا .
[ 853 ] م - اگر طواف را در روزى به جا آورد و روز بعد شك كرد كه سعى كرده است يا نه بعيد نيست بنا گذارى بر آوردن ( 3 ) ، گر چه احتياط در آوردن ( 4 ) است ، مگر آن كه بعد از تقصير

327