( مسأله 382 ) : اگر شك دارد غسل كرده يا نه بايد غسل كند ، ولى اگر پس از غسل شك كند كه غسل او درست بوده يا نه ، چنانچه احتمال بدهد كه وقت غسل متوجه بوده و صحيح بجا آورده ، لازم نيست دوباره غسل نمايد .
( مسأله 383 ) : اگر در بين غسل حدث اصغر از او سر زند - مانند اين كه بول كند - خواه در بين شستن يكى از اعضاى بدن و خواه پس از فراغ از شستن يكى از آنها باشد ، بايد غسل را تمام كرده و براى آنچه مشروط به طهارت است وضو هم بگيرد ، و در صورت اول ، به احتياط واجب غسل را از سر بگيرد .
( مسأله 384 ) : كسى كه بر اثر تنگى وقت وظيفه‌اش تيمم بوده ، و به خيال آن كه فرصت دارد غسل و نماز را در وقت انجام دهد ، غسل كند ، چه به قصد طهارت از جنابت و چه براى خواندن آن نماز ، و به مقدار يك ركعت نماز يا بيشتر وقت داشته ، غسل او صحيح است ، ولى اگر كمتر از يك ركعت وقت بوده و براى آن نماز غسل كرده ، صحت آن محل اشكال است ، بلكه اگر براى طهارت از جنابت هم غسل نموده خالى از اشكال نيست .
( مسأله 385 ) : كسى كه جنب شده و شك كند كه غسل كرده يا نه ، چنانچه احتمال بدهد كه هنگام شروع به نماز متوجه بوده نمازهائى را كه خوانده صحيح است ، هر چند احوط اعاده آنهاست ، و براى نمازهاى بعدى بايد غسل كند .
( مسأله 386 ) : كسى كه چند غسل بر او واجب است چنانچه يكى از آنها غسل جنابت باشد مىتواند به نيت همه آنها يك غسل بجا آورد ، و ظاهر اين است كه اگر قصد غسل جنابت كند از بقيه كفايت مىنمايد .
( مسأله 387 ) : اگر بر جائى از بدن ، آيه قرآن يا اسم خداوند متعال نوشته شده ، در صورت امكان بايد آن را محو نمايد ، در غير اين صورت چنانچه بخواهد وضو يا غسل را ترتيبى بجا آورد ، بايد آب را طورى به بدن برساند كه دست او به نوشته نرسد .
( مسأله 388 ) : كسى كه غسل جنابت كرده نبايد براى نماز وضو بگيرد ، اما با غسلهاى ديگر بايد وضو بگيرد .

77