بالا به پائين دست تر بر آن بكشد . و اگر محل آن نجس است ، در صورت امكان بايد اطراف آن را آب بكشد ، و پارچه پاكى روى آن بگذارد ، و از بالا به پائين دست تر روى آن بكشد . و احوط در صورت پاك بودن محل ، آن است كه بين مسح محل و مسح پارچه پاك جمع كند ، و بهتر است جمع بين وضو به طورى كه گفته شد و تيمم بدل از وضو .
( مسأله 326 ) : اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته و پاك باشد ، چنانچه باز كردن آن بدون مشقت ممكن است و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد باز كند و وضو بگيرد ، و اگر باز كردن يا آب ريختن روى آن ضرر دارد ، بايد مقدارى را كه مى تواند از اطراف شسته و روى جبيره را مسح نمايد .
( مسأله 327 ) : هر گاه زخم يا دمل يا شكستگى در جلو سر يا روى پاها است و روى آن باز است ، چنانچه محل مسح را فرا نگرفته ، بر محل سالم مسح كند ، و اگر فرا گرفته يا مسح بر موضع سالم ممكن نباشد ، بايد روى جبيره مسح كند ، و بنابر احتياط تيمم هم بنمايد .
( مسأله 328 ) : اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ، ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته شده پاك است و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر و مشقتى هم ندارد ، بايد آب را به روى زخم از بالا به پائين برساند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته شده نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم بدون مشقت و ضرر ممكن باشد بايد آن را آب بكشد ، و هنگام وضو آب را به زخم برساند ، و چنانچه آب براى زخم ضرر دارد يا رساندن آب به روى زخم ممكن نيست يا زخم نجس است و نمى شود آن را آب كشيد ، بايد اطراف زخم را بشويد ، و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمىشود دست كشيد ، پارچه اى روى آن بگذارد و روى آن را مسح كند ، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد .
( مسأله 329 ) : اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا هر دو دست يا تمام اعضاى وضو را گرفته باشد ، بنابر احتياط بايد تيمم كند و وضوى جبيره اى

67