( مسأله 2618 ) : كسى كه عمدى مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده است كه به سبب آن ، يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود ، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست .
( مسأله 2619 ) : اگر شخص وصيت كند كه چيزى از اموالش متعلق به ديگرى باشد ، چنانچه او وصيت را قبول كند هر چند قبولش در زمان زنده بودن موصى باشد ، آن چيز را پس از مردن موصى مالك مىشود . و در وصيت تمليكيه بنابر احتياط قبول موصى له معتبر است .
( مسأله 2620 ) : هر گاه انسان نشانه هاى مرگ را در خود ديد ، بايد فورى امانتهاى مردم را به صاحبانش برگرداند يا آن كه به آنها اطلاع دهد ، و اگر به مردم بدهكار است و هنگام دادن بدهى رسيده ، بايد آن را بدهد ، و اگر خودش نمىتواند بدهد ، يا وقت دادن بدهى او نرسيده بايد وصيت كند و بر وصيت شاهد بگيرد ، ولى اگر بدهى او معلوم باشد وصيت كردن لازم نيست .
( مسأله 2621 ) : كسى كه نشانه هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است ، بايد فورى بدهد ، و اگر نمىتواند بدهد چنانچه از خودش مال دارد ، يا احتمال مىدهد كسى آنها را ادا نمايد بايد وصيت كند ، و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد .
( مسأله 2622 ) : كسى كه نشانه هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر نماز و روزه قضا دارد ، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند ، بلكه اگر مال ندارد ولى احتمال مىدهد كسى تبرعى آنها را انجام مىدهد ، باز هم واجب است وصيت نمايد ، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه در احكام نماز قضاء گذشت ، بر پسر بزرگترش واجب باشد بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او انجام دهند .
( مسأله 2623 ) : كسى كه نشانه هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر مالى نزد كسى دارد يا در جائى پنهان كرده است كه ورثه نمىدانند ، چنانچه به سبب ندانستن ، حقشان از بين برود بايد به آنان اطلاع دهد ، و لازم نيست براى بچه هاى

487