11 - استبراء حيوان نجاستخوار ( مسأله 224 ) : بول و مدفوع حيوانى كه به خوردن مدفوع انسان و بنابر وجهى عذره نجس هر حيوان حرام گوشتى عادت كرده به طورى كه آن را نجاستخوار مىنامند نجس است ، و براى پاك شدنش بايد استبراء شود ، يعنى تا مدتى نگذارند نجاست بخورد و غذاى پاك يا متنجس - غير عذره - به آن بدهند كه پس از آن مدتى ديگر به آن نجاستخوار نگويند . و بنابر احتياط واجب بايد شتر نجاستخوار را چهل روز ، و گاو را سى روز ، و گوسفند را ده روز ، و مرغابى را هفت يا پنج روز ، و مرغ خانگى را سه روز ، از خوردن نجاست جلوگيرى كنند . و اگر پس از اين مدت باز هم نجاستخوار ناميده مىشود بايد تا زمانى كه پس از آن ديگر نجاستخوار به آن نگويند آنها را از خوردن نجاست جلوگيرى نمايند .
12 - سنگ استنجاء ( مسأله 225 ) : مخرج مدفوع را مىتوان با سنگ يا كلوخ يا پارچه تطهير كرد و پس از زايل شدن عين نجاست ، با رعايت شرايط ديگرى كه در احكام تخلى ( مسأله هاى 67 تا 69 ) گفته شد ، مخرج مدفوع پاك مىگردد .
( مسأله 226 ) : جمعى از فقها فرموده اند : اگر بدن يا لباس مسلمان يا چيز ديگرى كه مانند ظرف و فرش در اختيار او است ، نجس شود ، و آن مسلمان مدتى كه براى تطهير آن چيز كافى است غايب شود و دوباره باز گردد ، بدن يا لباس او - با رعايت شرايطى كه مىآيد - براى ديگران محكوم به طهارت است ، هر چند علم به تطهير آن نداشته باشند :
اول : آن مسلمان چيزى را كه بدن يا لباسش را نجس كرده ، نجس بداند ، پس اگر مثلا لباسش با رطوبت به بدن كافر يا به عرق جنب از حرام رسيده و آن را نجس نداند ، پس از غائب شدن او نمىشود آن لباس را پاك دانست .
دوم : بداند بدن يا لباسش به چيز نجس رسيده است .

46