معلوم شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده ، طلاق او باطل است . و اگر او را در حال حيض بداند و با جديت و قصد انشاء ، طلاقش دهد ، سپس معلوم شود پاك بوده ، طلاق او صحيح است .
( مسأله 2427 ) : كسى كه مىداند زنش حائض يا نفساء است ، اگر غائب شود - مانند اين كه مسافرت كند - و بخواهد او را طلاق دهد ، بايد استعلام كند و اگر ممكن نيست تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند سپس طلاق بدهد .
( مسأله 2428 ) : اگر مردى كه غائب است بخواهد زن خود را طلاق دهد چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او حائض يا نفساء است يا نه ، هر چند اطلاع او از روى عادت حيض زن ، يا نشانه هاى ديگرى باشد كه در شرع معين شده ; بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند .
( مسأله 2429 ) : اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد ، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود ، و نيز اگر در حال حيض و يا نفاس با او نزديكى كند ، نمىتواند در پاكى پس از آن حيض و نفاس او را طلاق دهد ، ولى زنى را كه يائسه است يا نه سالش تمام نشده ، يا آبستن است ، اگر پس از نزديكى طلاق دهند اشكال ندارد .
( مسأله 2430 ) : اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد ، چنانچه بعد معلوم شود كه هنگام طلاق آبستن بوده ، بنابر احتياط واجب بايد دوباره او را طلاق دهد .
( مسأله 2431 ) : اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد ، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد و نتواند استعلام كند بايد به قدرى كه زن معمولا پس از آن پاكى خون مىبيند و دوباره پاك مىشود صبر كند ، و احتياط لازم است كه آن مدت كمتر از يك ماه نباشد .
( مسأله 2432 ) : اگر مرد بخواهد زن خود را كه به سبب اصل خلقت يا مرضى حيض نمىبيند طلاق دهد ، بايد از هنگام نزديكى با او تا سه ماه از جماع

443