نبرد و مرد هم قبول كند ، نبايد زن را بى رضايتش از آن شهر بيرون ببرد .
( مسأله 2379 ) : زنى كه از شوهر سابقش دخترى دارد ، شوهر بعدى مىتواند آن دختر را براى پسر خود كه از اين زن نيست عقد كند ; و نيز اگر دخترى را براى پسرش عقد كند ، مىتواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد .
( مسأله 2380 ) : اگر زنى از زنا آبستن شود ، جايز نيست بچه را سقط كند .
( مسأله 2381 ) : اگر كسى با زنى زنا كند ، و پس از استبراء و صبر كردن تا وقتى كه آن زن حيض ببيند او را عقد كند و بچه اى از آنان پيدا شود چنانچه ندانند از نطفه حلال است يا حرام ، آن بچه حلال زاده است .
( مسأله 2382 ) : مردى كه نمىدانسته زن در عده مىباشد و با او ازدواج كرده چنانچه زن هم نداند و بچه اى از آنان به دنيا آيد ، حلال زاده است و شرعا فرزند هر دو مىباشد ، ولى اگر زن مىدانسته كه در عده است و ازدواج در عده جايز نيست شرعا بچه فرزند پدر است ، و در هر دو صورت عقد آنان باطل است و به يكديگر حرام مىباشند .
( مسأله 2383 ) : اگر زن بگويد يائسه ام نمىتوان حرف او را قبول كرد ، ولى اگر بگويد شوهر ندارم ، سخن او را مىتوان پذيرفت ، و هم چنين است بنابر وجهى اگر بگويد در عده نيستم .
( مسأله 2384 ) : اگر پس از آن كه مرد با زنى كه گفت شوهر ندارم ازدواج كرد ، سپس شخصى بگويد آن زن شوهر داشته ، چنانچه شرعا ثابت نشود كه زن شوهر داشته ، نبايد حرف آن شخص را قبول كرد .
( مسأله 2385 ) : چنانچه مادرى مسلمان و عاقل و آزاد و شوهر نكرده باشد ، تا دو سال شير خوارگى فرزندش تمام نشده ، فرزند را از او جدا نكنند ; و به احتياط لازم تا هفت سال دختر ، بلكه پسر را از او جدا نكنند .
( مسأله 2386 ) : مستحب است در شوهردادن دخترى كه بالغه است يعنى مكلف شده عجله كنند ، از حضرت صادق ( عليه السلام ) روايت شده كه : يكى از سعادتهاى مرد آن است كه دخترش در خانه او حيض نبيند .

433