شرط كند كه هنگام تلف شدن عاريه كننده ضامن باشد ، يا چيزى را كه عاريه كرده طلا و نقره باشد ، بايد عوض آن را بدهد .
( مسأله 2279 ) : اگر طلا و نقره را عاريه نمايد و شرط كند كه اگر تلف شود ضامن نباشد ، چنانچه تلف شود محل اشكال است .
( مسأله 2280 ) : اگر عاريه دهنده بميرد ، عاريه گيرنده بايد مال عاريه شده را به ورثه او يا ولى آنها بدهد .
( مسأله 2281 ) : اگر عاريه دهنده ديوانه يا سفيه شود كه شرعا نتواند در مال خود تصرف كند ، عاريه كننده بايد مالى را كه عاريه كرده به ولى او بدهد .
( مسأله 2282 ) : كسى كه چيزى را عاريه داده هر وقت بخواهد مىتواند آن را دوباره بگيرد ، و كسى هم كه عاريه كرده هر وقت بخواهد مىتواند آن را باز گرداند .
( مسأله 2283 ) : عاريه دادن چيزى كه استفاده حلال ندارد جايز نيست ، مانند آلات لهو و شطرنج و قمار يا ظرف طلا و نقره براى به كار بردن ، ولى عاريه دادن ظرف طلا و نقره براى تزيين جايز است هر چند احتياط در ترك است .
( مسأله 2284 ) : عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن ، و عاريه دادن حيوان نر براى كشيدن بر ماده صحيح است .
( مسأله 2285 ) : اگر مال عاريه كرده را به مالك يا وكيل يا ولى او بدهد سپس آن مال تلف شود ، عاريه كننده ضامن نيست ، ولى اگر بى اجازه صاحب مال يا وكيل يا ولى او آن را به جائى ببرد هر چند جائى باشد كه صاحبش معمولا به آنجا مىبرده - مانند اين كه اسب را در اصطبلى كه صاحبش براى آن مهيا كرده ببندد - سپس تلف شود ، يا كسى آن را تلف كند ضامن است .
( مسأله 2286 ) : اگر چيز نجس را براى استفاده اى كه شرط آن پاكى است عاريه دهد ، بايد نجس بودن آن را به كسى كه عاريه مىكند بگويد .
( مسأله 2287 ) : مال عاريه شده را نمىتوان بى اجازه مالكش به ديگرى عاريه داد .

415