( مسأله 2205 ) : هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد ، چنانچه قرض مدت دار نبوده طلبكار بايد قبول نمايد ، و اگر مدت داشته بنابر احتياط واجب بايد قبول كند .
( مسأله 2206 ) : اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدت گذاشته شده احتياط لازم است كه طلبكار پيش از پايان آن مدت طلب خود را مطالبه نكند ، ولى اگر مدت ندارد طلبكار هر وقت بخواهد مىتواند طلب خود را مطالبه نمايد .
( مسأله 2207 ) : اگر طلبكار طلبش را مطالبه كند ، چنانچه بتواند بدهى خود را بدهد ، بايد فورى آن را بپردازد ، و چنانچه دير كند گناهكار است .
( مسأله 2208 ) : اگر بدهكار غير از خانه اى كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه به آنها نيازمند است ، چيزى ندارد ، طلبكار نمىتواند طلب خود را از او مطالبه نمايد ، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد .
( مسأله 2209 ) : كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد چنانچه بتواند كاسبى كند و مايه توهين و خوارى او نشود واجب است كه كسب كند و بدهيش را بدهد .
( مسأله 2210 ) : كسى كه به طلبكارش دسترسى ندارد ، چنانچه اميد نداشته باشد كه او را پيدا كند و احتمال مرگ او را ندهد ، ورثه او را هم نشناسد بايد طلبش را از طرف صاحبش به فقير بدهد . و بنابر احتياط واجب از حاكم شرع اجازه بگيرد . و اگر طلبكار او سيد نباشد ، احتياط لازم است كه طلب او را به سيد فقير ندهد .
( مسأله 2211 ) : اگر مال ميت بيش از هزينه واجب كفن و دفن و بدهى او نباشد ، بايد مالش را به همين مصرفها برسانند و به وارث او چيزى نمىرسد .
( مسأله 2212 ) : اگر كسى مقدارى پول طلا يا نقره قرض كند و قيمت آن كم شود ، چنانچه همان مقدار را كه گرفته بپردازد كافى است ، و اگر قيمت آن زيادتر گردد ، لازم است همان مقدار را كه گرفته دوباره بدهد . ولى در هر دو صورت اگر بدهكار و طلبكار به غير آن راضى شوند اشكال ندارد .

403