پيامبر اكرم ( صلى الله عليه وآله ) سؤال شد : كدام دارائى خوب است ؟ فرمودند : زراعتى است كه كسى آن را كشت كند ، و پرورش دهد ، و حق ( شرعى ) آن را روز برداشت محصول ادا نمايد . و نيز از آن حضرت روايت آمده كه فرمودند : كشاورزان گنجينه هاى مردمند كه چيزهاى پاكيزه مىكارند ، تا خداوند آنها را از دل خاك بيرون مىآورد ، و روز قيامت نيكوترين مقام و برترين منزلت را خواهند داشت ; آنها را به عنوان بركت داران خواهند خواند . و در حديث ديگر فرمودند : عملى حلال‌تر و پاكيزه تر از درختكارى نيست . و در روايت ديگر است : خداوند براى پيغمبران خويش زراعت و كشت زمين را اختيار فرمود . و در حديثى آمده :
خداوند روزى انبياء خويش را در زراعت و دامپرورى قرار داد .
( مسأله 2160 ) : بهترين راه شركت در زراعت آن است كه زارع را در نماء و محصول به صورت مشاع به مقدار ثلث يا ربع يا نصف شريك كند .
( مسأله 2161 ) : مزارعه چند شرط دارد :
اول : آن كه صاحب زمين به زارع بگويد زمين را براى زراعت به تو واگذار كردم و زارع هم بگويد قبول كردم ، يا بى حرف زدن مالك زمين را به زارع به قصد زراعت واگذار كند و زارع قبول نمايد ، و بنابر احتياط واجب مالك و زارع نمىتوانند معامله را به هم بزنند .
دوم : صاحب زمين و زارع هر دو بالغ و عاقل باشند ، و با قصد و اختيار خود مزارعه را انجام دهند ، و سفيه نباشند يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند ، و محجور از تصرف در مال خود هم نباشند .
سوم : مالك و زارع از تمام محصول زمين ببرند پس اگر مثلا شرط كنند كه آنچه اول يا آخر مىرسد ، مال يكى از آنان باشد مزارعه باطل است .
چهارم : سهم هر كدام نصف يا ثلث محصول و مانند آن باشد ، پس اگر مالك بگويد در اين زمين زراعت كن و هر چه مىخواهى به من بده صحيح نيست ، و همچنين است اگر مقدار معينى از حاصل را - مانند ده من - تنها براى زارع يا مالك قرار دهند .

393