( مسأله 1337 ) : كسى كه مى داند نمازهاى پنجگانه او هر كدام از يك روز قضا شده ، ولى ترتيب آنها را نمى داند ، اگر نماز يك شبانه روز را بجا آورد كافى است . و اگر شش نماز از شش روز قضا شده بنابر احتياط مستحب نماز دو شبانه روز را بخواند ; و همين طور براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه مىشود ، يك شبانه روز بيشتر بخواند ، تا يقين كند به ترتيب قضا شده خوانده است .
( مسأله 1338 ) : كسى كه مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهرش قضا شده ولى شماره آنها را نمىداند يا فراموش كرده ، مثلا نمىداند كه سه يا چهار يا پنج نماز بوده ، خواندن به مقدار كمتر كافى است ، ولى بهتر است كه به اندازه اى نماز بخواند كه يقين كند همه آنها را خوانده است ، مانند كسى كه فراموش كرده چند نماز صبح نخوانده ولى يقين دارد كه بيش از ده نماز نبوده ، احتياطا ده نماز صبح بخواند .
( مسأله 1339 ) : اگر تنها يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد بهتر و احوط است كه اگر بتواند اول آن را بخواند سپس نماز آن روز را بخواند ، و نيز اگر از روزهاى پيش نماز قضا ندارد ولى از همان روز يك يا بيشتر نماز قضا دارد ، چنانچه بتواند احتياطا نماز قضاى آن روز را پيش از نماز اداء بخواند .
( مسأله 1340 ) : اگر در بين نماز يادش بيايد كه يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضا شده ، يا تنها يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد ، چنانچه وقت وسعت دارد و بتواند نيت را به نماز قضا برگرداند ، بهتر است كه نيت نماز قضا كند ، مانند اين كه در نماز ظهر پيش از ركوع ركعت سوم يادش آمد كه نماز صبح آن روز را نخوانده و وقت وسيع است ، نيت را به نماز صبح برگرداند و آن را دو ركعتى تمام كند سپس نماز ظهر را بخواند ; ولى اگر وقت تنگ است يا نتواند نيت را به نماز قضا برگرداند ، نبايد نيت نماز قضا كند ، مانند اين كه در ركوع ركعت سوم نماز ظهر يادش آمد كه نماز صبح را نخوانده ، چون اگر بخواهد نيت نماز صبح كند يك ركوع كه ركن است زياد مىشود .
( مسأله 1341 ) : اگر نمازهاى قضاى روزهاى گذشته و يك نماز يا بيشتر هم

244