ترك نشود .
( مسأله 1245 ) : اگر محلى دو راه دارد ، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، چنانچه مسافر از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود ، بايد تمام بخواند .
( مسأله 1246 ) : اگر شهر ديوار دارد ، بايد ابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند ، و اگر ديوار ندارد بايد از خانه هاى آخر شهر حساب نمايد .
شرط دوم : آن كه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد ، پس اگر به جائى كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند ، و پس از رسيدن به آنجا قصد كند جائى برود كه با مقدارى كه آمده هشت فرسخ شود ، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته بايد نماز را تمام بخواند . ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود ، يا چهار فرسخ برود ، و چهار فرسخ ديگر به وطنش يا محلى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1247 ) : هر گاه نداند سفرش چند فرسخ است بايد نماز را تمام بخواند ، مانند اين كه براى پيدا كردن گمشده يا اين كه اگر رفيق پيدا كرد مسافرت مىكند ، و نمى داند كه چقدر بايد برود تا آن را پيدا كند ; ولى در برگشتن چنانچه تا وطنش يا جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، هشت فرسخ يا بيشتر باشد بايد نماز را شكسته بخواند ; و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1248 ) : اگر در هر روز مقدار بسيار كمى راه برود كه عرفا نگويند مسافرت است ، بايد نمازش را تمام بخواند ، و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
( مسأله 1249 ) : مسافرى كه سفرش به اختيار ديگرى است مانند خدمتكارى كه با كارفرماى خود مسافرت مىكند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر نداند بنابر احتياط لازم است

228