چهارم : آن كه لباسهاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد .
پنجم : آن كه لباس زن پرستار بچه نجس شده باشد .
و احكام اينها به تفصيل در مسائل آينده مىآيد .
( مسأله 830 ) : هر گاه در بدن يا لباس نمازگزار خون زخم يا جراحت يا دمل باشد ، و آب كشيدن آنها يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم سخت است ، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده مىتواند با آن خون نماز بخواند ، و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده ، يا دوائى كه روى زخم گذاشته اند و نجس شده ، در بدن يا لباس او باشد .
( مسأله 831 ) : اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى بهبود مىيابد و شستن آن آسان است در بدن يا لباس نمازگزار باشد نمازش باطل است .
( مسأله 832 ) : اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد ، به رطوبت زخم نجس شود ، جايز نيست با آن نماز بخواند ، ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مىشود به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن اشكال ندارد .
( مسأله 833 ) : اگر از بواسيرى كه دانه هاى آن بيرون نيامده ، خونى به بدن يا لباس برسد ، چنانچه آلودگى آن بيش از متعارف نباشد و تطهير آن مشقت دارد ، ظاهر اين است كه مىتواند با آن نماز بخواند ، گر چه احتياط در ترك آن است ، اما نماز خواندن با خون بواسيرى كه دانه هاى آن بيرون است بدون اشكال جايز است .
( مسأله 834 ) : كسى كه بدنش زخم است ، اگر در بدن يا لباس خود خونى كه بيشتر از درهم است ببيند ، و نداند از زخم است يا خون ديگر ، بنابر احتياط لازم اگر تطهير آن مشقت ندارد ، جايز نيست با آن نماز بخواند .
( مسأله 835 ) : اگر چند زخم در بدن هست و به طورى نزديك هم اند كه يك زخم شمرده مىشود ، تا وقتى همگى بهبود نيافته نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ; ولى اگر به اندازه اى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم شمرده

157