كرده يا نه ، نمازش صحيح نيست هر چند معلوم نشود كه نجس است .
( مسأله 793 ) : اگر لباس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده و با آن نماز بخواند ، و پس از نماز بفهمد پاك نشده ، احتياط واجب اعاده نماز است .
( مسأله 794 ) : اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست ، مانند خون پشه ، ولى پس از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمىشود با آنها نماز خواند ، احتياط واجب اعاده نماز است .
( مسأله 795 ) : اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس او است خون زخم و دمل و مانند آن است كه نماز با آن صحيح است ، ولى پس از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است ، نمازش صحيح است .
( مسأله 796 ) : هر گاه فراموش كند چيزى نجس است ، و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد ، و در حال فراموشى نماز بخواند ، و پس از نماز يادش بيايد ، احتياط واجب اعاده نماز است . و اگر جائى از اعضاى وضو يا بدن با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون آب كشيدن آن غسل كند يا وضو بگيرد و نماز بخواند ، غسل يا وضو و نمازش باطل است .
( مسأله 797 ) : كسى كه تنها يك لباس داشته ، و بدن و لباسش نجس شود ، و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب دارد ، چنانچه نجاست بدن و لباس از نظر حكم يكسان باشد ، و نتواند بدون لباس نماز بخواند ، بايد بدن را آب كشيده و با لباس نجس نماز بخواند .
( مسأله 798 ) : كسى كه جز لباس نجس لباسى ندارد ، و از يافتن لباس پاك تا آخر وقت مأيوس است ، بايد با لباس نجس نماز بخواند .
( مسأله 799 ) : كسى كه دو لباس دارد و مى داند يكى از آنها بدون تعيين ، نجس است ، در وسعت وقت بايد با هر كدام يك نماز بخواند ، مثلا براى نماز ظهر و عصر با هر كدام يك نماز ظهر و يك نماز عصر بجا آورد ; ولى اگر وقت تنگ است ، با هر كدام نماز بخواند كافى است ، و احوط اعاده در خارج وقت است .
شرط دوم : پوشش نمازگزار بايد مباح باشد .

152