( مسأله 491 ) : زنى كه عادت وقتيه دارد ، اگر در غير وقت با فاصله ده روز پس از پاك شدن از حيض قبلى خون ببيند و بتواند حيض بودنش را به نشانه هاى آن تشخيص دهد ، محكوم به حيض است ، و اگر ده روز فاصله نشده در تعيين عدد به عادت خويشان پدرى يا مادرى هر چند مرده باشند رجوع نمايد ، و زائد را استحاضه قرار دهد . و چنانچه خويشاوندى ندارد يا عادتشان مختلف است شش يا هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد ، و احتياط آن است كه تا ده روز بين وظايف حائض و مستحاضه جمع نمايد .
( مسأله 492 ) : زنى كه هر ماه مثلا روز اول ماه خون مىديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز هفتم پاك مىشده ، چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه هاى حيض مقدار آن را معين نمايد ، بايد از اول ماه تا شش يا هفت روز حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد . و نيز اگر عادت عدديه دارد ، هر گاه با نشانه هاى حيض كمتر يا بيشتر از شماره عادت خود خون ببيند و از ده روز تجاوز نكند همه اش را حيض قرار دهد ، و اگر تا پس از ده روز خون قطع نشود بايد پس از ده روز را استحاضه قرار دهد .
( مسأله 493 ) : صاحب عادت اگر وسط يا آخر عادتش معلوم است چنانچه خون او از دوازده روز تجاوز كند شش يا هفت روز را طورى قرار دهد كه آخر يا وسط آن موافق با آن وقت باشد .
4 - مضطربه ( مسأله 494 ) : هر گاه مضطربه بيشتر از ده روز با نشانه هاى حيض خون ببيند ، چنانچه عادت خويشان او هفت روز يا كمتر است همان عدد را حيض ، و بقيه روزها تا روز دهم بنابر احتياط واجب بين وظايف حائض و مستحاضه جمع كند . و اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر است تا هفت روز را حيض و پس از آن تا مقدار عادت خويشان عمل به احتياط كند .
( مسأله 495 ) : اگر خونى كه مضطربه با نشانه هاى حيض ديده كمتر از سه

95