احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد .
( مسأله 315 ) : كسى كه نمىتوانسته از بيرون آمدن بول و مدفوع جلوگيرى كند ، پس از بهبودى لازم نيست نمازهائى را كه هنگام مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا كند ، ولى اگر در بين نماز مرض او خوب شده ، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
( مسأله 316 ) : هر گاه مبتلا به مرضى است كه نمىتواند از خروج باد جلوگيرى كند ، بايد به وظيفه كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و مدفوع خوددارى كند عمل نمايد .
چيزهائى كه بايد براى آنها وضو گرفت ( مسأله 317 ) : براى پنج چيز وضو گرفتن واجب است :
اول : براى نمازهاى واجب ، غير از نماز ميت كه وضو داشتن در آن شرط كمال است . و در نمازهاى مستحب وضو شرط صحت است .
دوم : براى سجده و تشهد فراموش شده ، اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده - مانند بول كردن - ، و بنابر احتياط واجب براى سجده سهو هم وضو بگيرد .
سوم : براى طواف واجب خانه كعبه . و در طواف مستحب وضو شرط صحت است .
چهارم : اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد ، يا نذر كند عملى را كه وضو براى آن مستحب است ، با وضو انجام دهد .
پنجم : اگر نذر كرده باشد كه جائى از بدن خود را به خط قرآن و يا اسماء ذوات مقدسه مانند خدا و رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله ) و ائمه ( عليهم السلام ) و نيز حضرت زهراء ( عليها السلام ) برساند ، و براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده ، يا براى بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن ، چنانچه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند ، بايد وضو بگيرد ; ولى چنانچه تأخير آن به مقدار وضو بى احترامى به قرآن باشد ، بايد بدون وضو قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد ، يا اگر

64