مصرف خمس ( مسأله 1775 ) : خمس دو قسمت است ، يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير ، يا سيد يتيم ، يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند ، و نصف ديگر آن سهم امام ( عليه السلام ) ، كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايطى كه در مسائل تقليد گفته شد ، يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند .
( مسأله 1776 ) : سيد يتيمى كه به او خمس مىدهند بايد فقير باشد ، ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده ، و نمى تواند به قرض و مانند آن رفع نياز كند اگر در وطنش فقير هم نباشد ، مىتوان خمس داد .
( مسأله 1777 ) : به سيدى كه در سفر درمانده شده ، اگر سفرش سفر معصيت باشد بنابر احتياط لازم نبايد خمس بدهند .
( مسأله 1778 ) : به سيد غير عادل مىتوان خمس داد ، ولى به سيد غير دوازده امامى نبايد خمس داد .
( مسأله 1779 ) : اگر خمس دادن به سيد معصيت كار كمك به معصيت او باشد نمىتوان خمس داد ، و به سيدى كه شراب مىخورد يا نماز نمى خواند يا آشكارا معصيت مىكند ، گرچه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد ، بنابر احتياط لازم نبايد خمس داد .
( مسأله 1780 ) : اگر كسى بگويد سيدم نمىتوان به او خمس داد ، مگر آن كه دو نفر عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند ، يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه شخص يقين يا اطمينان كند كه سيد است .
( مسأله 1781 ) : اگر كسى كه در شهرش مشهور باشد سيد است ، هر چند خود شخص به سيد بودن او يقين يا اطمينان ندارد ، مىتواند به او خمس بدهد .
( مسأله 1782 ) : اگر زن سيده دارد نبايد به او خمس بدهد تا به مصرف مخارج خودش برساند ، ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد ، جايز است شخص خمسش را به آن زن بدهد تا به مصرف

316