شرط اول : آن كه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد ، و فرسخ شرعى دوازده هزار ذراع به ذراع معمولى ، و گفته مىشود : حدود پنج كيلومتر و نيم است .
( مسأله 1238 ) : كسى كه مجموع رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند ، خواه رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ و يا به عكس باشد ، گر چه احتياط مستحب آن است كه تمام هم بخواند .
( مسأله 1239 ) : اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد هر چند روزى كه مىرود ، همان روز يا شب آن برنگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند ، گرچه بهتر است كه تمام نيز بخواند .
( مسأله 1240 ) : اگر سفر ، مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد ، يا مسافر نداند كه سفرش هشت فرسخ است يا نه ، نمىتواند نماز را شكسته بخواند ، و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه ، احتياط آن است كه تحقيق كند و به شهادت دو عادل يا معروف بودن بين مردم عمل نمايد .
( مسأله 1241 ) : اگر يك عادل يا شخص موثقى خبر دهد كه سفر مسافر هشت فرسخ است ، چنانچه از گفته او مطمئن شود بايد نماز را شكسته بخواند ، و احوط جمع بين شكسته و تمام است .
( مسأله 1242 ) : مسافرى كه يقين داشت سفرش هشت فرسخ بوده ، و نماز را شكسته خواند سپس فهميد كه هشت فرسخ نبوده ، بايد آن را چهار ركعتى بخواند ، و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
( مسأله 1243 ) : مسافرى كه مىداند سفرش هشت فرسخ نيست ، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه ، چنانچه بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده و قصد معينى هم داشته ، اگر كمى از راه باقى باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر تمام خوانده بايد دوباره شكسته بخواند .
( مسأله 1244 ) : اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است ، چند بار رفت و آمد كند ، هر چند روى هم رفته هشت فرسخ شود بايد نماز را تمام بخواند مگر آن كه از اول قصد هشت فرسخ دورى را داشته باشد كه احتياط

227