الدين لأوجعته ) [1] .
اگر جوانى از شيعه به نزد من آورده شود كه در صدد فهم و فرا گرفتن احكام دين خود نباشد او را ( تنبيه ) دردناك مىكردم .
و امام صادق عليه السلام مىفرمود : ( لوددت ان اصحابي ضربت رؤسهم بالسياط حتى يتفقهوا ) [2] راستى دوست مىدارم كه با تازيانه بر سر اصحابم زده شود تا احكام دين خود را فرا بگيرند و بفهمند .
و از اينرو ( بنقل محقق بزرگ مرحوم آقاى نائينى ) شيخ انصارى اعلى الله مقامه در رساله عمليه خود حكم فرموده به فسق كسى كه تعلم مسائل مورد ابتلاء را ترك كند و در صدد ياد گرفتن آنها نباشد [3] .
در اعصار ائمه طاهرين عليهم السلام عهده دار بيان احكام الهى ، خود امامان بودند و نيز اين موضوع به عهده اصحاب و شاگردان مخصوصى هم گذاشته مىشد مردان فاضل و مايه دار و با فضليتى مانند زراره و محمد بن مسلم و ابو بصير و ابان بن تغلب ، مسائل حلال و حرام و احكام دين را در اختيار مردم مىگذاشتند و خود ائمه ، مردم را به آنان ارجاع مىدادند .
چنانچه شعيب عقرقوفى مىگويد به امام صادق عليه السلام عرض كردم : ( ربما أحتجنا أن نسأل عن الشيء فمن نسأل ؟ قال : عليك بالأسدي ، يعنى أبا بصير ) [4] .
چه بسا نياز پيدا مىكنيم كه در موردى پرسش كنيم حال از چه كسى بپرسيم ؟ فرمود : بر تو باد به اسدى يعنى ابو بصير ( 4 ) .
و نيز عبد الله بن ابى يعفور مىگويد : ( قلت لأبي عبد الله عليه السلام : إنه ليس كل ساعة القاك ولا يمكن القدوم ويجيء الرجل من اصحابنا فيسألني وليس عندي كل ما يسألني عنه فقال : ما يمنعك من محمد بن مسلم الثقفي فإنه سمع من أبي وكان عنده وجيها ) ( 5 ) .

[1] مدرك سابق ص 228 و سفينة البحار ماده شبب .
[2] اصول كافى ج 1 ص 31 طبع جديد .
[3] اجود التقريرات باب مقدمه واجب ص 158 .
[4] وسائل الشيعه باب 11 از صفات قاضى ح 15 . ( 5 ) وسائل الشيعة باب 11 از صفات قاضى ح 23 .

5