منزل مىنمودند و در نتيجه ، روزه‌شان را مىگرفتند ولى اكنون همين مسافت را در مدت خيلى كم با ماشين ، طى نموده و چندين ساعته ، به مقصد خود مىرسند آيا تكليف آنان در بين راه ، تمام است يا قصر ؟ .
ج - با وضع فعلى هم در بين راه بايد نماز را شكسته و روزه را افطار نمايند .
س 73 - شخصى به قصد مسافرت به هشت فرسخ و يا بيشتر ، حركت مىكند از حد ترخص كه خارج شد نماز را شكسته مىخواند و حدود سه فرسخ كه مىرود از قصد خود بر مىگردد و مراجعت به وطن مىكند و هنوز وقت ، باقى است آيا بايد دوباره نمازش را ( تماما ) بخواند يا نه و بر فرض اگر تكليف او ساقط شده باشد پس با آن مطلب - كه مىفرمائيد شخص مسافر نبايد در بين مسافت ، از قصد خود برگردد - چگونه جمع مىشود ؟ .
ج - نمازى را كه قبل از برگشتن از قصد ، شكسته خوانده صحيح است و اعاده ، لازم ندارد و اين كه نوشته شده كه بايد در بين مسافت ، از قصد برنگردد مقصود اين است كه در صورتى مىتواند نمازش را شكسته بخواند كه از قصد مسافت ، برنگشته باشد و بعد از برگشتن از قصد مسافت ، ديگر نمىتواند شكسته بخواند .
س 74 - بنده در شهرستان كرج سكونت دارم و محل كارم ، بين راه كرج و تهران است و مىدانم كه از كرج تا تهران نمازم قصر است ولى از كارخانه كه مىروم تهران آيا شكسته بخوانم يا تمام و از كرج كه مستقيم به تهران از پهلوى كارخانه مىروم نمازم قصر است يا تمام ؟ .
ج - اگر از كارخانه تا تهران چهار فرسخ باشد كه رفت و آمد شما هشت فرسخ بشود و در تهران هم قصد اقامه ده روز نداشته باشيد ، مسافر هستيد و نماز ، شكسته است و اگر از كرج به قصد تهران سفر كنيد هر چند از مقابل كارخانه بگذريد . باز هم نماز شكسته است و روزه را بايد افطار كنيد .
س 75 - مسافرى به مقصد سه فرسخى سفر مىكند ولى از اول ، قصد دارد كه در اثناء راه به جاده فرعى كه يك فرسخ است به جهت كارى برود و از همان راه به جاده اصلى برگردد و سفر خود را ادامه دهد ، نماز اين مسافر ، حكمش چيست ؟ .

278