مىشود مجوز افطار نيست مگر اين كه خوف ضرر داشته باشد .
روزه بر مريض واجب نيست س 85 - شخصى هميشه مبتلا به مرضى است كه نمىتواند از خوردن و آشاميدن ، خوددارى نمايد لذا روزه گرفتن در ماه مبارك رمضان براى او مشكل است و سبب زيادى مرضش مىشود حال اگر مختصرى در روز ، اكل و شرب كند و بعد امساك نمايد و نيت روزه كند روزه‌اش صحيح است يا نه ؟ و در صورتى كه صحيح نباشد ثواب روزه‌دار را دارد يا نه ؟ .
ج - در فرض مذكور ، روزه او صحيح نيست و اگر مرض او تا ماه رمضان ديگر ادامه پيدا كند قضا نيز بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و اميد است كم خوردن او خالى از ثواب نباشد .
س 86 - بر اثر بيمارى و نقاهت ، سحرى نخوردم و گفتم امروز را نمىتوانم روزه بگيرم اتفاقا در روز حالم بهتر شد و روزه گرفتم ، آيا روزه‌ام صحيح است يا نه ؟
ج - احتياطا قضاى آن روز را نيز بجا آوريد .
س 87 - مريضى كه به بيمارى آپانديس مبتلا است و بايد در وقت معين ، عمل شود و دكتر اظهار مىدارد در صورتى كه روزه بگيرد ، دو ماه عمل ، به تأخير مىافتد در اين حال بايد روزه بگيرد يا نه ؟ .
ج - در فرض مسأله ، اگر روزه ، ضررى جز تأخير عمل نداشته باشد مجوز افطار ندارد . بلى جايز است قبلا عمل نمايد ، به نحوى كه در ماه مبارك رمضان از جهت عمل ، نتواند روزه بگيرد .
هر گاه روزه گرفتن مشقت يا ضرر داشته باشد س 88 - شخصى كه ضعيف البنيه مىباشد و نمىتواند موقعى كه ماه رمضان مصادف با ايام تابستان و بهار است كه روزها طولانى است روزه بگيرد ، ولى در ايام زمستان و پائيز كه روزها كوتاه است مىتواند روزه بگيرد ، آيا واجب است در ايامى كه مىتواند روزه بگيرد قضاء روزه را بجا آورد ؟ و در صورت وجوب قضا در ايام پائيز يا زمستان آيا براى تأخير قضاء روزه كفاره هم بايد بدهد يا خير ؟ .

281