( مسأله 224 ) : نجاست به علم يا خبر عدلين بلكه يك عدل [1] ، بنا بر احتياط ثابت مىشود و يا اخبار كسى كه مالى در تصرف او باشد ، اما به شك و مظنه ثابت نمى شود و در مظنه نزديك به علم [2] احوط و اولى اجتناب است ، همچنين شيئ متنجس طاهر نمى شود مگر با علم به تطهير آن يا خبر عدلين يا قول كسى كه مال در تصرف او است [3] .
( مسأله 225 ) : هرگاه چيز نجسى ميان چند چيز طاهر با رطوبت مشتبه باشد ، به هر كدام كه ملاقات نمايد ، اشكالى ندارد [4] و نماز در چند لباس مشتبه اگر خواندن آن در لباس طاهر يقينى ممكن باشد جايز نيست [5] و اگر ممكن نباشد با هر لباس يك نماز بخواند [6] .

[1] محمد باقر شيراز : و بلكه موثق .
[2] محمد باقر شيرازى : موارد مختلف است و در مثل بازارهاى اسلامى و چيزهايى كه از قرى و روستاها مى آيد اجتناب لازم نيست و بلكه نيكو هم نيست و اما در موارد ديگر ظن اطمينانى غالبا حكم علم را دارد .
[3] محمد باقر شيرازى : گذشت كه اگر در مقام تطهير بوده باشد در حكم به طهارت كيفيت مىكند .
[4] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : اگر چه اجتناب نمودن از آن واجب مىشود در صورتى كه علم اجمالى كه منشأ اشتباه است بعد از ملاقات و يا بعد از ناپديد شدن ملاقى با خروج از محل ابتلاء ، حاصل شود .
[5] محمد باقر شيرازى : اگر رجحان عقلى و يا شرعى در نماز خواندن در لباسهاى مذكور نباشد احوط و اولى خواندن نماز در لباس طاهر است .
[6] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : بلكه اگر نماز را يك عدد بيشتر از عدد نجس بخواند كفايت مىكند .

79