يعنى از بالا به پايين ، نجاست به بالاى آن سرايت نمى كند والا سرايت مىكند .
( مسأله 214 ) : اگر قسمتى از زمين گلى پاك و قسمتى ديگر نجس باشد و شخصى روى آن راه رفت و رطوبت ته كفشش به پايش سرايت كرد پاك است مگر آنكه علم به نجاست حاصل كند .
( مسأله 215 ) : اگر دو ظرفى را كه يكى سركه و ديگرى شيره دارد با هم مخلوط كنند و بعد در آنها فضله موش ببينند و نمى دانند كه از كدام ظرف است بايد از هر دو [1] اجتناب كنند .
( مسأله 216 ) : هرگاه مويى از بدن كنده شود و ريشه آن با رطوبت باشد و يا پوست بى روحى از بدن جدا شود اگر در اثر كنده شدن آن دردى به بدن نرسد ، نجس نيست [2] .
( مسأله 217 ) : هرگاه شخصى چيزى را عاريه گرفت و آن را نجس نمود ، در موقع پس دادن اگر از چيزهايى است كه عادتا با رطوبت استعمال مى شوند مثل ظرف ، بايد اعلام كند [3] والا اگر مثل فرش است اعلام آن واجب نيست [4] ، و اعلام كردن آن بهتر است .
( مسأله 218 ) : هرگاه جماعتى غذاى متنجسى را بخورند و تطهير اوضاع و اسباب ايشان ممكن نباشد و ميزبان از نجاست غذا مطلع باشد ،

[1] محقق خراسانى : اگر احتمال ثالثى نرود .
[2] محمد باقر شيرازى : احوط اجتناب از پوسيدن بدن است اگر در حال جدا شدن درد داشته باشد چنانچه گذشت .
[3] محقق خراسانى : لزوم اعلام معلوم نيست .
[4] محمد باقر شيرازى : احوط اعلام يا تطهير آن است .

69