( مسأله 191 ) : اگر لباس نجس را وكيل انسان [1] تطهير كند و اطمينان به او وجود داشته باشد ، طاهر است و در صورت عدم اطمينان ، حكم به طهارت آن مشكل است [2] .
( مسأله 192 ) : اگر نجاستى به آب گودى كه صدق چاه نمى كند برسد ، در صورتى كه در حال جوشيدن باشد ( مانند چشمه ) نجس نمى شود و در غير اين صورت اگر مقدار آن از كر كمتر باشد نجس نمى شود ، و اما در صورت نجاست ، اگر با آبى كه در حال جوشيدن خارج مى گردد ، ممزوج شود پاك مىشود .
( مسأله 193 ) : دست نجس هرگاه آب قليل بر آن جارى شود همين كه آب از آن موضع گذشت ، در مرتبه دوم پاك مىشود اگر چه غساله از موضع ديگر مثل سر انگشتان نگذشته باشد [4] .
( مسأله 194 ) : اطراف متنجس كه صدق محل واحد مىكند به سرايت غساله نجس نمى شود يعنى به پاك شدن محل ، اطراف نيز پاك مىشود ، اما غير از اطراف آن را ، اگر به غساله آن موضع نجس شود [5] احتياطا بايد دو مرتبه با

[1] محمد كاظم طباطبائى : يعنى اخبار به تطهير آن كند والا با معلوم بودن آن و شك در شرعى بودن آن ، محمول بر صحت است بدون اشكال .
[2] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : با علم موكل به شسته شدن لباس توسط وكيل به عنوان تطهير ، طهارت آن اشكالى ندارد . ( 3 ) ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : با فرض فوق على الأحوط . محقق خراسانى : و ليكن اقوى عدم انفعال است . محمد كاظم طباطبائى : بلكه مطلقا نجس مىشود على الأقوى .
[4] محمد باقر شيرازى : اين حكم مشكل است و طهارت ، در هر مرتبه بعد از انفصال غساله حاصل مىشود .
[5] محقق خراسانى : على الأحوط .

64