اگر چه خروج طفل مدتى به طول انجاميده باشد .
( مسأله 1770 ) : هرگاه در بين ده روز ، خون نفاس زنى قطع شود و آن زن غسل كند و روزه بگيرد سپس در بين ده روز دوباره خون ببيند بايد روزه خود را افطار كند خواه صاحب عادت باشد وخونريزى مجدد قبل از اتمام عادتش باشد و يا غير ذات العاده باشد [1] ، و اگر بعد از اتمام زمان عادت ، ذات العاده باشد احوط [2] اتمام روزه است ولى بعدا بايد قضاى روزه را بجا آورد [3] و حكم نماز نيز چنين است .
( مسأله 1771 ) : هرگاه زنى دو طفل بزايد ، ده روز نفاس از زمان تولد طفل دوم مى باشد .
( مسأله 1772 ) : اگر زنى به سه طفل حامله شود و هر يك را به فاصله ده روز به دنيا آورد مدت نفاس وى سى روز خواهد بود و حداقلى براى زمان پاكى بين دو نفاس وجود ندارد و اگر در ولادت شك كند نفاس نخواهد بود و تفحص جهت تشخيص ولادت هم واجب نيست .
( مسأله 1773 ) : زنى كه عادت او هفت روز مى باشد اگر تا روز هشتم بعد از تولد نوزاد خون نبيند و از روز هشتم تا روز دهم و يا تا بعد از آن

[1] محمد كاظم طباطبائى : اگر مجموع مدت خونريزى و پاكى بين آن از ده روز تجاوز نكرد تمام مدت نفاس به شمار مى آيد و اگر از ده روز تجاوز كند زن غير ذات العاده بايد ده روز را نفاس قرار دهد وذات العاده بايد به عادت خود رجوع كند و در نقاء متخلل احتياط را مراعات نمايد .
[2] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط مطلقا ترك نشود .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اگر از ده روز تجاوز نكند ، ولى نماز مطلقا قضاء ندارد مگر از ده روز تجاوز كند و نماز را بجا نياورده باشد .

565