تا بعد از ايام عادت هم ادامه داشته باشد و مجموع ايام خونريزى بيش از ده روز باشد ، ايام عادت جزء حيض و ما بقى جزء استحاضه محسوب مىشود .
( مسأله 1737 ) : اگر زنى در اول و آخر عادت خون ببيند [1] و با در نظر گرفتن ايام پاكى از ده روز متجاوز باشد ، بايد هر يك را كه به شرايط حيض نزديك باشد حيض قرار دهد و دومى را استحاضه و هر گاه هر دو مانند هم باشند اولى را حيض قرار داده و دومى را استحاضه [2] قرار دهد .
( مسأله 1738 ) : فرقى در سياه و سرخ بودن خون حيض نيست و هر دو حالت خون حيض است .
( مسأله 1739 ) : زنى كه بايد به عادت خويشاوندان خويش رجوع كند ، در صورتى كه عادت آنها مختلف باشد بايد اكثريت را ملاك قرار دهد و هر گاه اطلاع به حال آنها ممكن نباشد احوط [3] آن است كه به روايت هفت روز

[1] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : شايد مراد اين باشد كه دو بار خون ببيند يكى پيش از شروع عادت و ديگرى بعد از آن و در ايام عادت خون نبيند و يا اينكه خون اول مقدارى از اول عادت را بگيرد و خون دوم مقدارى از آخر عادت را و در اين صورت حكم مذكور مختص به هنگامى است كه آنچه ابتداى عادت قرار گرفته كمتر از سه روز باشد والا تمام عادت تا هنگام پاكى را حيض قرار دهد و طرفين را استحاضه منظور كند و همان گونه كه گفته شد در نقاء متخلل و ثلاثه متفرقه ، احوط جمع است .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : مگر آنكه صاحب عادت باشد كه بايد تمام عادتش را حيض قرار دهد . محمد كاظم طباطبائى : بنابر احتياط و اقوى تخيير است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اقوى تخيير بين سه و شش و هفت روز مى باشد .

558