( مسأله 114 ) : اگر دو لباس براى نمازگزار باشد ، يكى نجس و ديگرى طاهر و مشتبه باشد و براى نمازگزار غير از آن ممكن نباشد و نتواند آنها را بشويد ، بايد با هر دوى آنها نماز بخواند .
( مسأله 115 ) : هرگاه نمازگزار نماز را با نجس بودن لباس و يا بدن خود و با علم به نجاست آنها بجا آورد ، واجب است آن نماز را در وقت اعاده كند و بعد از وقت آن را قضا نمايد ، و اگر ازاله نمودن نجاست را فراموش كرد و بعد از فراغ از نماز به خاطرش آمد ، اعاده و قضاى آن بر او واجب است و نيز اگر در بين نماز به خاطرش بيايد ، اعاده بر او واجب است و اگر وقت اعاده باقى نمانده باشد بايد نماز را تمام كند ، و اظهر عدم وجوب قضا است ، و ليكن احوط [1] ترك ننمودن قضا است .
( مسأله 116 ) : اگر نمازگزار علم به نجاست لباس يا بدن خود نداشته باشد ، بعد از تمام شدن نماز و بيرون رفتن از وقت ، نماز قضا بر او لازم نيست .
و هر گاه در بين نماز علم به نجاست پيدا كند نمازش باطل است و هر گاه علم به تقدم نجاست بر نماز پيدا كند اعاده آن نماز [2] واجب است ، و اگر علم پيدا كند كه پيش از نماز نبوده است و تطهير آن در بين نماز بدون انجام فعل منافى ، ممكن باشد بايد در بين نماز آن را تطهير نمايد و نماز را تمام نمايد [3] و اگر در بين نماز ممكن نشود ، نمازش باطل است و واجب است آن را اعاده نمايد ، و اگر

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط را ترك ننمايند .
[2] محمد باقر شيرازى : بنابر احتياط .
[3] محمد كاظم طباطبائى : و همچنين اگر شك كند كه قبلا بوده و يا تازه حادث شده است .

48