است هر چند احوط [1] است .
( مسأله 111 ) : در تطهير نجاست ، بر طرف كردن عين نجاست واجب است نه رنگ و بوى آن ، و فرقى در وجوب بر طرف كردن ميان نجس و متنجس نيست .
( مسأله 112 ) : هرگاه موضع نجاست مشتبه شود ، اگر در يك لباس باشد تطهير هر موضعى از آن كه احتمال نجاست در آن باشد ، لازم است و اگر احتمال در زيادتر از آن باشد شستن تمام آن واجب است ، و اگر اشتباه در چند لباس يا غير لباس باشد ، هرگاه شبهه غير محصوره باشد ، شستن آنها واجب نيست و اگر محصوره باشد واجب است .
( مسأله 113 ) : اگر شستن لباس براى نماز ممكن نباشد ، جايز است برهنه نماز بخواند و بلكه متعين است [2] ، و اگر مانعى از برهنه شدن وجود داشته باشد مثل سرما و آنچه به سبب آن متضرر شود ، بايد با لباس نجس نماز بخواند و اعاده و قضا بر او لازم نيست .

[1] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : بلكه خالى از قوت نيست .
[2] ميرزاى شيرازى : و احوط جمع است ميان خواندن نماز با بدن برهنه و با لباس نجس . محقق خراسانى : اگر چه اقوى معين بودن نماز است در لباس نجس به مقدارى كه ساتر شود ، مى باشد . محمد كاظم طباطبائى : بلكه معين بودن نماز در لباس نجس خالى از قوت نيست اگر چه احوط جمع است . محمد باقر شيرازى : در جمع ميان لباس نجس و بدن برهنه بايد ملاحظه شود كه مشقت نداشته باشد .

47