( مسأله 1485 ) : هرگاه بخار غليظ داخل حلق روزه دار شود حكم آن همان حكم دود غليظ بوده و مبطل روزه است .
( مسأله 1486 ) : اگر روزه دار در خوردن روزه مردد شود و يا اينكه با خود قرار بگذرد كه اگر چنين امرى واقع شد روزه ام را مىخورم و بعد رأيش برگشت و نخورد ، احوط اين است كه قضاى آن روز را بگيرد .
( مسأله 1487 ) : اگر كفاره روزه ماه رمضان بر عهده عبدى باشد بايد شصت روز روزه بگيرد و اگر نتواند هيجده روز روزه بگيرد و يا در صورت عدم قدرت بر آن استغفار كند ، كه در اين صورت چيزى بر عهده خود و مولايش نيست .
( مسأله 1488 ) : از كفاره شصت مد اگر شخص سه مد از آن را به زنى بدهد كه يك مد آن براى خودش و دو مد ديگر را براى دو طفل خود صرف كرده و او با آن نانى بخرد و مشاعا با هم بخورند اشكالى ندارد و نيز اگر يكى از آن دو طفل شير خواره باشد مىتواند آن را صرف او بنمايد [1] .
( مسأله 1489 ) كفاره سيد را مى توان به سيد داد ولى كفاره عام را نمى توان به سيد داد .
( مسأله 1490 ) : هرگاه شخص نماز عشا را فراموش كرد و با وجود آنكه مى بايست روز بعد را روزه بگيرد در طول روز عمل مفطر روزه اى انجام داد [2] بايد بعدا احتياطا [3] قضاى آن را بگيرد ولى واجب نيست كه آن روز را

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : در طفل شير خواره تأملى است . محمد باقر شيرازى : در طفل شير خواره تأملى قوى است .
[2] محمد باقر شيرازى : اگر بجا آوردن عمل مفطر سهوا و از روى فراموشى بوده حكم به عدم بطلان روزه و وجوب قصد روزه صحيح است و در اين صورت قضا هم بنابر وجوب روزه آن واجب نيست .
[3] محقق خراسانى : ترك اين احتياط اشكالى ندارد . =

470