( مسأله 1479 ) : در روزه استيجارى نمى توان شرط كرد كه شخص آن را در سفر بگيرد و صحيح هم نيست .
( مسأله 1480 ) : در ماه مبارك رمضان مسافرى كه مى خواهد وارد وطن خود شود اگر قبل از اينكه به حد ترخص برسد روزه خود را عمدا افطار كند اشكالى ندارد .
( مسأله 1481 ) : اگر مسافرى در سفر روزه مستحبى بگيرد عمل او احتياط دارد [1] مگر آنكه قصد اقامت ده روز بكند .
( مسأله 1482 ) : هرگاه شخص نماز مغرب و عشا [2] و يا نماز عشاى تنها را نخوانده و به خواب رود و بعد از نصف شب از خواب بيدار شود در اين صورت همانگونه كه گذشت بايد روز بعد از آن را روزه بگيرد [3] .
( مسأله 1483 ) : هرگاه شخص بعد از انجام مفطر شك كند كه صبح بوده يا نه ، روزه‌اش صحيح است و همچنين است هرگاه در دخول هنگام صبح مظنه حاصل كند و اما در صورت حصول مظنه قضاى آن روز بنا بر احتياط بر او لازم است .
( مسأله 1484 ) : هرگاه روزه دار در بين روز محتلم شود و استبراء كند و بعد منى از او خارج شود اشكالى ندارد .

[1] محقق خراسانى : اگر رجاء بگيرد اشكالى ندارد . محمد كاظم طباطبائى : بلكه اقوى عدم جواز است .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : حكم اين مسأله گذشت .
[3] محقق خراسانى : بنابر احتياط ، اگر چه اقوى عدم وجوب است . محمد باقر شيرازى : بنابر احتياط .

469