صبح روزه آينده‌اش را پيش از صبح انجام دهد ولى اگر غسلهاى روز خود را به جهت خواندن نماز ترك كند روزه‌اش باطل است [1] .
( مسأله 1463 ) : روزه‌هايى كه در آنها به سبب بجا آوردن مفطرات عمدى ذكر شده غير از قى كردن [2] ، قضا و كفاره بر شخص واجب مىشود مختص به روزه ماه مبارك رمضان و قضاى آن بعد از زوال و همچنين روزه نذر معين و شبه آن و روزه اعتكاف - هرگاه واجب باشد [3] - مى باشد و در غير از اين چهار صورت افطار آنها حرام نبوده [4] و جايز است خواه قبل از زوال باشد و خواه بعد از زوال .
( مسأله 1464 ) : كفاره روزه ماه مبارك رمضان و نذر معين آزاد كردن بنده است و يا شصت روز روزه كه سى و يك روز آن پى در پى مى باشد و يا اطعام شصت فقير و مسكين ، كه در اختيار هر يك از اين اقسام مخيرند و احوط مراعات ترتيب مذكور با داشتن قدرت است .
( مسأله 1465 ) : هرگاه شصت مد گندم را كه هر مد آن صد و پنجاه و سه مثقال نه شانزدهم مثقال صيرفى است به شصت فقير و يا مسكين بدهند اگر چه در غير از يك مجلس و يك روز باشد هم كفايت مىكند .

[1] محمد كاظم طباطبائى : بطلان محل اشكال است . محمد باقر شيرازى : بنابر احتياط .
[2] محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه اقوى وجوب كفاره در قى كردن نيز مى باشد . محمد باقر شيرازى : وجوب روزه در قى كردن عمدى هم احوط است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : كفاره از جهت اعتكاف است نه روزه ، و مختص به جماع است اگر چه در شب باشد و احوط ثبوت آن در روزه مستحبى نيز مى باشد .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : بلكه در قضاى مضيق از ماه رمضان حرمت افطار قبل از ظهر نيز ثابت است .

464