نماز را اعاده كند [1] .
( مسأله 1130 ) : شايسته است مأموم در نماز جهريه كه صدا يا همهمه امام را مى شنود ، در حال خواندن قرائت توسط امام ، سكوت كند [2] به كله احوط [3] اين است كه در حال قرائت امام با طمأنينه باشد .
( مسأله 1131 ) : هرگاه شخص بداند كه اگر اقتدا كند نمى تواند تمام حمد را بخواند ، احوط اين است كه صبر كند تا امام به ركوع برود و اواخر [4] ركوع امام تكبير بگويد و سپس به ركوع برود .
( مسأله 1132 ) : هر گاه شخص در حال خواندن نماز نافله باشد و جماعت برپا شود و شخص از فوت يك ركعت اول نماز جماعت بترسد ، مستحب است كه نافله را قطع كند هر چند پيش از تكبير گفتن امام باشد .
( مسأله 1133 ) : در نماز جماعت فاصله مأموم از صفى كه مى خواهد بعد از اقتدا به آن ملحق شود نبايد تقريبا بيشتر از يك ذراع [5] باشد .
( مسأله 1134 ) : اگر مأموم در بين قرائت امام بخواهد قصد فرادى كند

[1] محمد باقر شيرازى : در هر دو صورت نماز را تمام كند و بعد از آن اعاده نمايد .
[2] محمد كاظم طباطبائى بنابر احتياط و بلكه اقوى قرائت را هم ترك كند .
[3] محمد كاظم طباطبائى : وجوب اين احتياط معلوم نيست .
[4] محمد باقر شيرازى : اوائل ركوع بهتر است .
[5] محمد كاظم طباطبائى : با صدق اقتدا و در صورتى كه امام را در حال ركوع ببيند زيادتر از اين هم اشكالى ندارد . محمد باقر شيرازى : رعايت مقدار يك ذراع احسن است .

362