بين دو و سه بوده ، بعد از دو سجده بوده است و يا پيش از دو سجده ، بايد آن را بعد از دو سجده قرار دهد .
( مسأله 991 ) : هرگاه بعد از نماز شك كند كه شكش موجب يك ركعت نماز احتياط بود و يا دو ركعت ، احوط اين است كه هر دو را بجا آورد و نماز را نيز اعاده [1] كند .
( مسأله 992 ) : هرگاه بعد از سلام شك كند كه شكش چه شكى بوده است ، بايد دو ركعت نماز احتياط به صورت ايستاده و دو ركعت نيز به صورت نشسته بخواند و همچنين دو سجده سهو را هم بجا آورد و نماز را بنابر احتياط اعاده [2] كند .
( مسأله 993 ) : هرگاه شخصى مشغول نماز باشد و بداند كه نماز عصر را نخوانده است و از طرفى هم مىداند كه نماز ظهر را نيز نخوانده است و از طرف ديگر نمى داند كه اين نمازى كه مشغول آن مى باشد به قصد چه نمازى نيت كرده است ، بايد اين نماز را نماز ظهر قرار دهد و آن را تمام كند و بعدا نماز عصر را بخواند .
( مسأله 994 ) : اگر نمازگزار بداند كه نماز ظهر را خوانده و ليكن نمى داند نمازى كه مشغول خواندن آن است به نيت نماز ظهر نيت كرده يا به نيت نماز عصر ، نمازش در اين صورت باطل است ، ولى اگر نداند كه نماز ظهر را

[1] محمد باقر شيرازى : هر دو نماز احتياط را بنابر اقوى بجا آورد و اعاده نماز لازم نيست .
[2] محمد باقر شيرازى : اگر احتمال شكوك باطله ندهد اعاده لازم نيست و اگر احتمال شك باطل بدهد اعاده نماز كافى است .

320