آن را قطع كند و به همان حمد اكتفا كند و نماز را تمام كند ، و اگر در ركعت دوم باشد بايد تا به ركوع نرسيده بنشيند و نماز را تمام كند و اگر به ركوع رسيده باشد نمازش باطل است و اين ركعت ناتمام را كه ترك كرده بود بايد بجا آورد و بعد از آن ، در همه صورتها اعاده نماز لازم است بعد از آنكه يك ركعت ناقصه را با تسبيحات اربعه [1] بجا آورد و سجده سهو را نيز به جهت سلامهاى بى موقع بجا آورد و همچنين است در مورد نماز ظهر و عصر .
( مسأله 984 ) : هرگاه شخص شك كند كه نمازى را كه مى خواند نماز مغرب است يا نماز عشا ، اگر در ركعت چهارم است و به ركوع نرفته بايد آن را به هم بزند و نماز مغرب را تمام كند والا بايد همان نماز عشا را تمام كند و احتياطا هر دو را اعاده كند .
( مسأله 985 ) : هرگاه شخص عمدا در شرايط و اجزا و طمأنينه نماز اهمال كند در عقاب [2] مانند تارك الصلاة است ، اما در حكم تارك الصلاة نيست .
( مسأله 986 ) : اگر شخص جايى كه بايد نمازش را با احتياط و عدم فتوى اعاده كند ، هرگاه عمدا و با وسعت وقت آن را اعاده نكند و نماز بعدى را بخواند بايد بنابر احتياط هر دو نماز را اعاده كند .
( مسأله 987 ) : هرگاه شخص بعد از نماز دوم يقين كرد كه يك ركعت از اين دو نمازش كم شده و مى داند كه از كدام نمازش است ، اگر بعد از نماز دوم عمل منافى نماز بجا نياورده باشد بايد احتياطا يك ركعت ديگر را به قصد " ما في

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : تعيين تسبيحات اربعه وجهى ندارد .
[2] محمد باقر شيرازى : در عقاب هم معلوم نيست كه حكم آنها يكسان باشد .

317