احكام شك در نماز منظور از شك ، مساوى بودن دو طرف است ولى اگر ظن به يك طرف حاصل شود ، آن طرف بنابر اقوى حكم يقين در نماز دارد و در اين صورت عمل نمودن به آن واجب است خواه متعلق به فعل باشد و يا متعلق به ترك آن [1] ، و يا متعلق به ركعات باشد و يا غير آن ، ولى هرگاه عمل به مظنه كرد و بعد از آن شك ديگرى عارض شد بايد عمل به شك كند .
شكيات بيست و يك قسم اند كه پنج قسم آن اعتبار ندارند كه عبارتند از :
1 - شك بعد از سلام 2 - شك بعد از وقت 3 - شك بعد از محل 4 - شك كثير الشك 5 - شك هر يك از امام و مأموم با حفظ ديگرى و ما بقى به همراه احكام مختص به خود به تفصيل ذكر خواهند شد :
( مسأله 964 ) : اگر شخص به اجزاى نماز از افعال و ركعات علم دارد بايد اعتبار به علم نمايد و اگر علم ندارد و مظنه دارد مظنه كفايت مىكند چه در افعال [2] و چه در ركعات [3] و اگر مظنه مختلف شود اعتبار بر ظن اخير است

[1] محمد كاظم طباطبائى : اعتبار ظن در غير از ركعات محل اشكال است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : كفايت مظنه در غير از ركعات محل اشكال است پس احتياط را ترك نكند .
[3] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : عمل به ظن در ركعت اول و دوم نمازهاى چهار ركعتى محل اشكال است .

308