هشت من تبريزى است و به حسب مساحت سه وجب و نيم در طول و سه وجب و نيم در عرض و سه وجب و نيم در عمق است [1] ، و اگر اطراف حوض و امثال آن در طول و عرض و عمق يا در بعضى از آن اختلاف داشته باشد ، مجموع مساحت آن بايد چهل و دو هفت هشتم وجب ، به وجب متعارف باشد .
( مسأله 58 ) : اگر آب به مقدار كر نباشد هر چند به مقدار يك مثقال كم باشد به مجرد رسيدن نجاست به آن ، نجس مىشود هر چند آب وارد بر نجاست شود و يا نجاستى باشد كه اجتناب نمودن از آن ممكن نباشد مثل سر سوزنى از خون .
( مسأله 59 ) : اگر شخص شك كند كه آب به مقدار كر رسيده يا نه ، بايد حكم كند به آنكه به مقدار كر نرسيده ، چنان كه اگر بعد از آنكه به مقدار كر بود شك كرد كه كمتر شده يا نه ، بايد حكم كند به آنكه باقى بر مقدار كر است .
( مسأله 60 ) : آب قليل بوسيله آبى كه به رسيدن به نجاست نجس نشود ، طاهر مىشود و ممزوج شدن آب مطهر در آن معتبر است و مجرد اتصال كفايت نمى كند [2] .
( مسأله 61 ) : آب چاه نجس نمى شود مگر به آنچه آب كر نجس مى شد ، چنان كه گذشت و ليكن مستحب است كشيدن آب آن هرگاه نجاسات بلكه عين نجاست در آن واقع شود و احوط عدم ترك است [3] .
( مسأله 62 ) : طريقه كشيدن آب چاه يازده قسم است :
اول : كشيدن تمام آب چاه است براى ريخته شدن شراب و فقاع و ساير

[1] محمد باقر شيرازى : مقدار كر به حسب حجم ، ظرفى است كه حجم آن حدود 5 / 33 وجب يا 384 ليتر و به حسب وزن حدود 6 / 383 كيلو گرم باشد ، كه البته اين وزن در مورد آب خالص است و در باقى آبها بايد مراعات احتياط شود .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اقوى كفايت اتصال است .
[3] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : خصوصا هرگاه كمتر از كر بوده باشد . محمد باقر شيرازى : اين احتياط در صورت كر نبودن چاه ترك نشود .

27