بخاطرش بيايد بايد آن را بخواند خواه پيش از سوره باشد و خواه بعد از آن و اگر بعد از سوره باشد بايد حمد را بخواند و سوره را اعاده نمايد و اگر داخل در ركوع شده باشد و به خاطرش بيايد چيزى بر او نمى باشد [1] و همچنين است هرگاه بداند ركعتى را كه در آن است سوم يا چهارم است و به اين جهت خواندن سوره حمد را ترك نموده باشد و به خاطرش نيامد تا آنكه به ركوع رفت ، در اين صورت نيز چيزى بر او نيست و چنانچه پيش از ركوع به خاطرش آمد بايد آن را جبران كند .
( مسأله 760 ) : شك در خواندن حمد بعد از داخل شدن در ركوع اعتبارى ندارد و همچنين هرگاه بعد از داخل شدن در سوره شك در خواندن حمد كند نيز اعتبارى ندارد ، بلكه اگر شك كند در آيه‌اى بعد از داخل شدن در آيه ديگر نيز شك او اعتبارى ندارد [2] و ليكن در اين صورت احوط آن است كه رجوع نموده و آن آيه را بخواند .
( مسأله 761 ) : خواندن سوره حمد بر وجهى كه به تواتر رسيده است معين و لازم است و اشكالى در متابعت قرائت نافع و ابن كثير و ابى عمرو و ابن عامر و عاصم و حمزه و كسائى نيست و احوط ترك قرائت ابى جعفر و يعقوب و خلف است .
( مسأله 762 ) : در قرائت سوره حمد بايد حروف را از مخارج ادا كنند و موالات عرفى و ترتيب در ميان آيات و كلمات و حروف را نيز بايد بجا آورند و

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : مگر دو سجده سهو بنابر احتياط .
[2] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : مسأله خالى از اشكال نيست و بايد احتياط مذكور را ترك نكند و آيه مشكوك را به قصد قربت مطلقه بخواند نه به قصد جزئيت .

247