شرط نيست بلكه هرگاه دو نماز متفق باشند مانند ظهر و ظهر و يا عصر و عصر و يا اينكه وقت هر دو يكى باشد ، مانند نماز ظهر و عصر و يا مغرب و عشا ، در اين صورت اين امر در سقوط اذان و اقامه كفايت مىكند ، پس هرگاه وقت نمازى كه حاصل نبود داخل بشود اذان و اقامه ساقط نمى شوند مثل اينكه هرگاه امام نماز عصر را بخواند و شخص وارد مسجد بشود تا نماز مغرب را بخواند كه در اين صورت به خلاف صورت قبلى اذان و اقامه ساقط نمى شوند .
( مسأله 725 ) : در سقوط يا ثبوت اذان و اقامه فرقى نيست بين آنكه هر دو نماز ادا باشند و يا هر دو قضا و يا اولى ادا و دومى قضا باشد و يا بالعكس [1] ، چنانچه فرقى نيست ما بين آنكه شخصى كه وارد بر جماعت مىشود بداند كه اذان و اقامه گفته شده است يا نداند [2] بلكه در سقوط همين مقدار كه نداند كه اذان نگفته‌اند كفايت مىكند ، همانطور كه فرقى نيست بين آنكه امام و شخص هر دو حاضر باشند و يا هر دو مسافر ، يا آنكه امام حاضر باشد و شخص مسافر و يا بالعكس ، و اين سقوط اختصاصى به جماعتى كه بار اول وارد بر جماعت شوند نيست بلكه از هر كسى كه وارد بر جماعت شود مادامى كه از جماعت اول بعضى باقى باشند هر چند جماعتى كه بار دوم وارد شده باشند و متفرق نشده باشند نيز شامل آن مى شوند .
( مسأله 726 ) : هرگاه زنان وارد بر نماز جماعت مردان شوند اذان و اقامه از آنها ساقط مىشود و مطابق موارد مذكور فوق قاعده اجرا مىشود .

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : اين تعميم خالى از تأمل نيست و قدر متيقن صورت اول است .
[2] محقق خراسانى : در صورتى كه نداند كه اذان گفته شده است سقوط آن مشكل است .

229