آن به حدى باشد كه احتمال نجاستى كه در فرد فرد آنها لحاظ مى شد به حدى ضعيف باشد كه عقلا اعتنائى به آن احتمال نكنند و آن را در حكم عدم بشمارند ، و تكليف به اجتناب را در اين صورت منجز ندانند [1] ، و اگر اتفاق افتاد و شخصى در محذور واقع شد و مخالفت نمود ، مخالفت با واقع او را معذور بشمارند ، و بايد دانست كه ملاقى بعض در شبهه محصوره [2] ، طاهر است و با منحصر بودن لباس در مشتبه محصوره اگر تعداد نماز را از عدد لباس نجسى كه اجمالا معلوم است ، بيشتر كند به طورى كه يقين حاصل كند كه نماز در لباس طاهر خوانده شده است ( 3 ) ، نمازش صحيح است انشاء الله اگر چه بعضى از علما در اين صورت حكم كرده اند كه شخص بايد نمازش را عريانا بخواند .
3 - اطراف لباسها مانند عبا را كه حاشيه دوزى مى كنند اگر از طلا يا نقره باشد خواندن نماز با آنها چه صورتى دارد ؟
ج : اگر با نقره باشد اشكالى ندارد و در مورد طلا اگر مستهلك نشده باشد پوشيدن آن حرام است و نماز با آن نيز صحيح نيست .
4 - شخص نمازگزار كه تمام لباس و بدنش نجس است و آبى هم نيست كه

[1] محمد باقر شيرازى : ليكن خروج از محل ابتلا غالبا نسبت به اكثر يا بسيارى از موارد نيكوترين وجه براى عدم وجوب اجتناب از تمام اطراف علم اجمالى است .
[2] محمد باقر شيرازى : ملاقى بعض اطراف شبهه محصوره اقسامى دارد به ملاحظه ملاقات قبل از ملاقات و بعد از آن و مانند اينها كه در محل خود مذكور است . محمد باقر شيرازى : تكرار به مقدار لازم تا جايى است كه موجب عسر و حرج نشود .

221