ممكن شود بايد لباس را از خود دور كند و نماز را تمام كند هر چند عريان شود ، اما اگر بدنش متضرر شود به واسطه دور كردن لباس از خود [1] ، اگر با لباس غصبى نماز بخواند اشكالى ندارد [2] .
( مسأله 663 ) : اگر در بين نماز بفهمد و يا به خاطرش بيايد كه بر روى فرش يا مكان غصبى قرار دارد ، در صورت ضيق وقت بايد در حال بيرون رفتن از آن ، نماز خود را تمام كند و اما در وسعت وقت ، اگر مىتواند [3] بايد به جاى مباح برود و نماز را در آنجا تمام كند [4] والا بايد نماز را قطع كند .
( مسأله 664 ) : تخفيف دادن در مورد لباس و بدن نجس به جهت نماز محل احتياط [5] اما اگر لباس و بدن هر دو نجس باشند و تهيه لباس طاهر براى شخص ممكن نشود بايد عريان [6] نماز بخواند [7] .
( مسأله 665 ) : اگر لباس نمازگزار مشتبه [8] به اجزاى حرام گوشت

[1] ميرزاى شيرازى : به جهت انحصار لباس در آن .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط مراعات اقل مراتب تصرف در اين صورت است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : بدون انجام فعل منافى .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : بى فعل زياد ،
[5] محمد باقر شيرازى : اين احتياط لزومى است .
[6] محمد كاظم طباطبائى : اقوى وجوب نماز در لباس نجس در اين صورت است اگر چه احوط جمع است .
[7] ميرزاى شيرازى : محمد باقر شيرازى : بايد احتياط به جمع نمايد . محقق خراسانى : اگر چه اقوى در اين صورت معين بودن نماز در لباس نجس و اكتفا نمودن به مقدار ستر عورت از بدن است .
[8] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : گذشت كه اقوى جواز نماز در مشكوك است .

211