داراى گوشتى باشد كه قابل خوردن باشد البته از جهت خارجى و از جهت شرعى .
( مسأله 655 ) : اگر در مأكول اللحم بودن و عدم مأكول اللحم بودن چيزى شك داشته باشد نماز خواندن در اجزاى آن از پوست و غيره جايز نيست [1] .
( مسأله 656 ) : اگر شخص با جزئى از حيوان غر مأكول اللحم در اثر فراموشى [2] و يا غفلت نماز بخواند نمازش باطل و فاسد است [3] ، خواه اشتباه در مأكول اللحم نبودن باشد و يا در جواز نماز خواندن در آن ، مگر در صورتى كه حرمت خوردن گوشت [4] آن را نداند و در عدم علم به آن معذور باشد ، كه در اين صورت اعاده نماز [5] بر او واجب نيست .
( مسأله 657 ) : اگر كف پاى زن پوشيده نشده باشد و آن را در نماز بر زمين بگذارد اشكالى ندارد اما به سجده كه مى رود بايد احتياطا آن را بپوشاند [6] .

[1] ميرزاى شيرازى : حكم جايز بودن نماز قوى است ليكن احتياط ترك آن است . محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : اقوى جواز است اگر چه احوط اجتناب است . محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز در مشكوك المأكولية است .
[2] محمد باقر شيرازى : اقوى در فراموشى و غفلت ، عدم فساد است .
[3] شيخ انصارى - ميرزاى شيرازى : در فساد و وجوب اعاده آن در فراموشى و غفلت ، تأمل است ، پس اولى نيت قربت در اعاده است نه در وجوب . محقق خراسانى : اقوى عدم فساد است . محمد كاظم طباطبائى : اقوى در هر سه ، عدم فساد است مطلقا .
[4] محمد باقر شيرازى : و يا حكم حرمت و بطلان نماز در اجزاى حرام گوشت را نداند .
[5] شيخ انصارى : وجوب اعاده خالى از قوت نيست و معذور بودن در ندانستن حرمت مستلزم معذوريت در ندانستن فساد نماز نيست .
[6] محمد كاظم طباطبائى : ليكن واجب نيست .

209