كه در اين صورت مادامى كه آثار راضى نبودن مالك ظاهر نباشد ، نماز خواندن در آنها صحيح است بلكه نماز خواندن در آنها جايز است هر چند مال يتيم و ديوانه باشد .
( مسأله 615 ) : خواندن نماز در منزل پدر و مادر و فرزند و جد و جده و برادر و خواهر و عمو و عمه و دائى و خاله و همچنين دوست و رفيق انسان ، بدون اذن گرفتن از آنها جايز است ، بلكه حتى با شك در رضايت ايشان و بلكه با مظنه [1] به عدم رضايت آنها ، نيز جايز است ليكن رعايت احتياط بر فرض مظنه عدم رضايت آنها ، ترك نماز خواندن در آنجا است ، و احوط از آن ، ترك نماز با عدم اذن از آنها در داخل شدن در خانه [2] آنها است .
( مسأله 616 ) : خواندن نماز در مكان غصبى جايز نيست و با حصول علم به غصبى بودن آن و در صورت اختيار ، نماز باطل است ، و اما با عدم علم به غصبى بودن مكان ، نه فعل حرامى را مرتكب شده است و نه نماز او باطل مىشود ، به خلاف آنكه علم به غصبى بودن مكان تنها داشته باشد و حرمت تصرف در مكان غصبى را نداند ، كه در اين صورت فقط نمازش باطل مىشود [3] و فعل حرامى را مرتكب نشده است .
( مسأله 617 ) : اگر شخص حرمت تصرف در مكان غصبى و فساد نماز در آن را نداند ، اگر مقصر در تحصيل احكام باشد ، فقط نماز او باطل

[1] محمد باقر شيرازى : در صورت مظنه عدم رضايت ، احوط ترك است اگر اقوى نباشد .
[2] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين قسمت خالى از قوت نيست .
[3] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : و همچنين است عكس مطلب يعنى حكم حرمت را بداند و فساد را تقصيرا ( * 1 ) نداند . ( * 1 ) ميرزاى شيرازى : بلكه مطلقا .

196