( مسأله 436 ) : ترتيب در تيمم واجب به اين طريق است كه : اول دو دست را بر خاك بزند ، بعد پيشانى را مسح كند و سپس دست راست و بعد دست چپ را مسح كند ، ليكن اين در صورتى است كه يك مرتبه دو دست را بر زمين بزند و اما در صورتى كه دو [1] مرتبه بزند بايستى مرتبه دوم پيش از مسح نمودن به دست باشد .
( مسأله 437 ) : در تيمم واجب است : طاهر بودن خاك ، بجا آوردن آن توسط خود شخص ( هم چنان كه در وضو و غسل ذكر شد ) ، موالات هر چند تيمم بدل از غسل باشد ( و مراد از آن پى در پى بودن عرفى است ) ، در دست و خاك و ماسح وممسوح مانعى نباشد .
( مسأله 438 ) : تيمم پيش از وقت فريضه ( مانند نماز واجب ) صحيح نيست و در صورت تنگ بودن وقت ، تيمم در وقت فريضه صحيح است و احوط [2] به تأخير انداختن آن در وسعت وقت است ، خواه اميد رفع عذر باشد [3] يا نباشد [4] هر چند اظهر در اين حالت جواز تقديم در اول وقت است هرگاه علم به عدم بر طرف شدن عذر تا آخر وقت داشته باشد .
( مسأله 439 ) : در جواز تيمم در صورت ضيق وقت فرقى ميان نماز

[1] محقق خراسانى : احوط آن است كه دو دفعه بزند يكى پيش از مسح نمودن پيشانى و ديگرى پيش از مسح نمودن دو دست .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز تيمم در اول وقت است مطلقا اگر چه با رجاء زوال عذر .
[3] ميرزاى شيرازى : با رجاء ، به زوال عذر ، احوط تأخير است .
[4] محمد باقر شيرازى : در صورتى كه اميدى به بر طرف شدن عذر نباشد ، اقرب جواز تيمم و خواندن نماز در اول وقت است .

147