ببيند و شك كند كه پيش از آن بوده يا اينكه بعد حاصل شده است ، اكتفا نمودن به آن غسل يا وضو مشكل است [1] مگر آنكه مظنه حاصل كند كه مانع بعد از غسل يا وضو حاصل شده است .
( مسأله 357 ) : يقين در وضو و حدث و شك [2] در تقديم هر يك اگر پيش از نماز حاصل شود ، بايد وضو بگيرد و اگر در بين نماز واقع شود بايد نماز را قطع كند و وضو بگيرد ولى اگر بعد از نماز اتفاق افتد نماز گذشته‌اش صحيح است و بايد براى نمازهاى بعدى وضو بگيرد .
( مسأله 358 ) : اگر شخصى پيش از وقت غسل كرد يا وضو گرفت و بعد از وقت نفهميد كه نيت وجوب كرده يا استحباب و يا قصد قرب مطلقه ، وضو و غسل او صحيح است .

[1] محمد كاظم طباطبائى : اگر بداند كه در حين عمل ملتفت وجود و يا عدم مانع نبوده حكم متن صحيح است والا به مقتضاى قاعده فراغ محكوم به صحت است . محمد باقر شيرازى : حمل به صحت اقرب است .
[2] محمد باقر شيرازى : شقوق و اقسامى دارد كه در محل خود بيان مى گردد .

124