نيت روزه در نيت روزه تنها قصد انجام آن به نيت قربتا اليه الله كفايت مىكند و ليكن تعيين نمودن آن در صورت معين نبودن آن لازم است مگر در مثل يوم الشك كه اگر بعدا معلوم شود كه آن روز از ماه رمضان بوده كفايت مىكند ، و اما قصد وجوب و استحباب و اخطار به قلب و امثال اينها واجب نبوده و ترك آنها مبطل روزه نيست چه از روى عمد باشد و چه از روى فراموشى .
( مسأله 1372 ) : در نيت روزه ماه رمضان مجرد اينكه شخص نيت كند كه امساك مى كنم از امورى كه خواهد آمد قربة الى الله حتى بدون قصد وجوب و تعيين ، كفايت مىكند البته اين در صورتى است كه بداند روزه ماه رمضان است و اما اگر نداند كه روزه ماه رمضان است و به نيت غير ماه رمضان روزه بگيرد و بعد معلوم شود كه ماه رمضان بوده است اين روزه كفايت از روزه ماه رمضان نموده [1] و مسقط روزه قضا است .

[1] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : حكم بطور مطلق خالى از اشكال نيست ( * 1 ) . ( * 1 ) محقق خراسانى : در اطلاق حكم به صورت مذكور اشكالى وجود ندارد مگر در صورتى كه قصد تحمل از غير نموده باشد كه اقوى در اين صورت عدم كفايت است و نيز آنكه نيت او به عدم قصد امتثال برگردد بر تقدير اينكه روزه ماه رمضان باشد و يا روزه ديگرى .

437